ဗီယက္နမ္-၂

စားေသာက္ျပီးျပန္လာေတာ႔ ဟိုတယ္မွာ တပည္႔ေတြက ျပင္လာတဲ႔ presentation ေတြျပ။ တပည္႔ ၃ ေယာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္က ပထမေန႔။ ကိုယ္က ဒုတိယေန႔မွမို႔ ကိုယ္႔အလွည္႕ကေနာက္ဆုံး။ အတူပါတဲ႔ အမက သူျပင္လာတဲ႔ စာေတြဆရာ႔ကို ျပတုန္း ျပင္တုန္းမွာပဲ ဗီယက္နမ္သူငယ္ခ်င္းလည္းေရာက္လာပါတယ္။ တေယာက္က ျပင္တုန္း ေနာက္တေယာက္က ျပေပါ႔ေလ။ ကိုယ္ေတာ႔ ေဘးနားကေယာင္ဝါးဝါး၊ ၆ နာရီထိုးေတာ႔ လူၾကီးေတြ welcome party ရွိတာေၾကာင္႔ ဆရာ က ေအာက္ဆင္းသြားပါတယ္။ ပထမေတာ႔ ညစာ ဆရာနဲ႔အတူ အျပင္ထြက္စားဖို႔။ ေနာက္ေတာ႕ သူထြက္လို႔မေကာင္းေတာ႔ဘူး နင္တို႔ဘာသာသြားလိုက္ၾကလို႔ လာေျပာပါတယ္။ ကိုယ္႔ presentation ကိုေေတာ႔ နက္ျဖန္မွေပါ႔တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္တို႔ ၃ေယာက္သားလည္းထြက္လာျပီး ျမိဳ႔ထဲမွာ ေခါက္ဆြဲ သြားစားၾကပါတယ္။

ဆန္ျပားေခါက္ဆြဲကို ကတ္ေက်းကိုက္လိုေၾကာ္တာတပြဲ၊ အျပဳတ္တပြဲ ထမင္းေၾကာ္တပြဲမွာျပီး စားၾကတာ စားလို႔ေကာင္းပါရဲ႕ ။ ထမင္းေၾကာ္က မာလြန္းေတာ႔ ကိုယ္တို႔ ျမန္မာေတြက သိပ္မစားႏိုင္ဘူး၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေလးက နူးနူးညံ႔ည႔ံနဲ႔ ပိုစား ေကာင္းတယ္။ အျပန္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကဆိုင္ကယ္နဲ႔ျပန္ဆိုျပီး ဆိုင္ကယ္တစီး ငွားေပး ပါတယ္။ အတူပါတဲ႔အမကေသးေသးေလးဆိုေတာ႔ သူက အတြင္းကထိုင္ ကိုယ္က အျပင္က။ ျပဳတ္က်မွာ ေၾကာက္လိုက္တာ။ ေနာက္ျပီး သူတို႕ဆိုင္ကယ္ေတြက ဘယ္လိုေမာင္းမွန္းမသိဘူး။ ေကြ႔ခ်င္တဲ႔ေနရာကေကြ႕ ဝင္ခ်င္တဲ႔ေနရာကဝင္ ျပီး..ျဗဳန္းဆို ေနာက္ေရာက္ရင္ ေရာက္လာတာ။ ေနာက္က ျပဳတ္က်လုက်ခင္ျဖစ္ေနေပမယ္႔ ေျပာလိုက္ရင္တခုခု အဆင္မသင္႔ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဘာမွမေျပာရဲဘူး.. ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေနာက္ကကြင္းကိုပဲ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားရတယ္ စီးရတာ အသည္းတေအးေအးပါ။ ဒါေပမယ္႔ ဆိုင္ကယ္ေတြကားေတြၾကားကပဲထြက္လိုက္ ဝင္လိုက္လုပ္ျပီး ေမာင္းလာတာ ဘာမွ အထိအခိုက္ မရွိဘဲ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္ရာလိမၼာဆုိရမွာပဲ။

ေနာက္ေန႔ေတာ႔ အလုပ္ေတြ စရွဳပ္ပါျပီ..တနလၤာေန႔ ၁၇.၈.၀၉ ဖြင္႔ပြဲပါ။

မနက္ခင္း ကိုယ္႕ကို ဆရာမတေယာက္ကေတြ႔ေတာ႔ နင္ၾကည္႔ေကာင္းလာလိုက္တာတဲ႔။ မေန႔ကလည္း ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ဒီလိုပဲေျပာပါတယ္..ဒါနဲ႔ ကိုယ္႔ဘာသာမလုံေတာ႔ အတူပါတဲ႔ အမကို ေျပာမိတယ္ အမေရ ညီမေတာ႔ MSc တက္တုန္း တေလွ်ာက္လုံး ေတာ္ေတာ္ စုတ္ျပတ္တာ နဲ႔တူတယ္လို႔။ အစီအစဥ္ေတြက ေန႔တိုင္း မနက္ ၈ နာရီ ကေန ည ၉-၁၀ မွ ျပီးပါတယ္…ဖြင္႔ပြဲေန႔တရက္သာ ကိုယ္တို႔ ၈ နာရီမွီေအာင္ သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြေတာ႔ မနက္ခင္း coffee break အခ်ိန္ ၁၀ နာရီေလာက္ကိုမွီေအာင္ မနည္း သြားရတယ္။ ေနာက္က်တာကေတာ႔ ကိုယ္တို႔ ည ၁၀ နာရီေလာက္မွ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္..ဒုတိယေန႔ကိုယ္႔ presentation ပါ။ ဒီတခါလည္းကံေကာင္းတယ္ဆိုရမွာပဲ ကိုယ္႔ဆီေမးခြန္းေတြမလာပါဘူး။ ျပီးေတာ႔လူကို ေပါ႔သြားတာပဲ..ကိုယ္႔အလွည္႔ျပီးေတာ႔ poster session မို႔ ခဏ poster ေတြလွည္႔ပတ္ၾကည္႔။

water puppet show ၾကည္႔ဖို႔ ညေန ၇ နာရီ ကန္ၾကီးနားက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ဆုံၾကမယ္ဆိုျပီးဟိုတယ္ခဏျပန္နားၾကပါတယ္။ ပထမေတာ႔ က်မက water puppet show ဆိုတာ ပရာခ္႔ (Prague) မွာလို water fountain show မွတ္ေနတာ။ ဟိုမွာေတာ႔ တီးဝိုင္းကစည္းခ်က္နဲ႔အညီ ေရပန္းေတြက ကၾက အေရာင္ ေျပာင္းၾက။ ျပီး ေရပန္းေတြထဲကိုပဲ projector နဲ႔ ရွဳခင္းပုံေတြ၊ ကပြဲပုံေတြထိုးျပတာ။ ဒီက water puppet show က ရုပ္ေသးရုပ္ကေလးေတြေရထဲက ထြက္ ထြက္လာျပီး သူတို႔ႏိုင္ငံယဥ္ေက်းမွဳနဲ႔ ေက်းလက္လူေနမွဳစနစ္ ထင္ဟပ္တင္ဆက္တဲ႔ျပပြဲပါ။ ဓါတ္ပုံ ရုိက္ခ်င္ရင္ ticket ဝယ္ပါဆိုတာ program pamphlet ထဲမွာ ေတြ႔ေပမယ္႔…. ဘယ္ေလာက္လဲမသိခဲ႔ဖူးဆိုေတာ႔ကာ ဝင္ေၾကး ေဒါင္ ၄၀၀၀၀ က တန္တယ္ဆိုရမွာ။ ေနာက္ျပီး ကန္႔လန္႔ကာေနာက္က ေရေတြထဲမွာ ရုပ္ေသးၾကိဳးဆြဲေတြက ပြဲျပခ်ိန္ တနာရီ လုံးလုံး ရပ္ျပီးၾကိဳးဆြဲေနၾကမွန္း ပြဲျပီးလို႔ကန္႔လန္႔ကာေနာက္က လူေတြထြက္လာျပီး ႏွဳတ္ဆက္ ေတာ႔မွသိတယ္။ အစတုန္းက လူေတြ အေနာက္က ခုံေတြေပၚထိုင္ေနတာမွတ္တာ။ တခုခုမွ အလြဲမေတြး၊ အလြဲမလုပ္ရရင္ မျပီးတဲ႔ ထုံးစံအတိုင္းေပါ႔။

ေနာက္ေန႔ေတြလည္း program က ထုံးစံအတိုင္း မနက္၈ နာရီမွာစပါတယ္။ ေစာလြန္းတယ္ ဆိုျပီးစိတ္ထဲမွာမေက်နပ္ပါဘူး။ ထလည္းမထႏိုင္ေတာ႕ ေန႔တိုင္း ေနာက္က် ပါတယ္။ seminar ၃ရက္ျပီးေတာ႔ ၾကာသာပေတးေန႔ UNSECO က ကမၻာ႔ဆိုျပီးထိန္းထားတဲ႔ Halong Bay ကို လည္တဲ႔အစီအစဥ္ပါပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာခရီးပါ။ Hanoi ကေန ၄ နာရီေလာက္ကားနဲ႔သြား။ ျပီးမွ bay တေလွ်ာက္ သေဘၤာနဲ႔လိုက္ၾကည္႔၊ ပင္လယ္စာေတြေရာင္းတဲ႔ေရေပၚေစ်းခဏဝင္၊ အဲဒီမွာရွိတဲ႔ အၾကီးဆုံးလွိဳဏ္ဂူထဲဝင္ၾကည္႔ၾက၊ အျပန္မွာ ကႏူးေလွေလွာ္ခ်င္ၾကသူမ်ားအတြက္ နာရီဝက္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးျပီး ျပန္လာ ၾကတာပါ။ သေဘၤာဆိပ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ၃း၃၀ခြဲပါျပီ။ ဒီခရီးမွာအထူးအမွတ္ရစရာကေတာ႔ အသြားတုန္းက ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲတုန္းက ဒါဏ္ရာရတဲ႔သူေတြ အတြက္ထူေထာင္ေပးထားတဲ႔ လက္မွဳပညာ အလုပ္ရုံ အေရာင္းဆိုင္မွာ အမွတ္တရပစည္းေတြဝယ္ခဲပတာရယ္။ ကိုယ္က လည္ေခ်ာင္းနာ အာေခါင္မွာအပူဖုေတြေပါက္ေနတာ ကို တခ်ိဳ႕ က အပူေတြကန္ေနတာ..ေရမ်ားမ်ားေသာက္လို႔အၾကံေပးတာကို နာခံမိတဲ႔အတြက္ အျပန္ခရီိးမွာ ကားနားဖို႔မရပ္မခ်င္းခံစားရတဲ႔ ေဝဒနာဆိုးရယ္ကေတာ႔ အမွတ္အရဆုံးပါပဲ…. အဲဒီေန႔က၂၀.၈.၀၉ ဆရာေမြးေန႔ ဆိုေတာ႔ အျပန္မွာဆရာကညစာေကၽြးပါတယ္။ ကိုယ္တို႔က ဆရာ႔အတြက္အမွတ္တရ vietnemease musical instrument တခုဝယ္ျပီး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေပးပါတယ္။ သူၾကိဳက္တဲ႔ပန္းခ်ီေတြရွိမွန္းသိေပမယ္႔ ေစ်းေတြက ကိုယ္တို႔ ၃ေယာက္ ေပါင္းလည္းမမွီႏိုင္တာေၾကာင္႔ပန္းခ်ီကားေတြေပးဖို႔ကိုေတာ႔မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ေတာ႔ ေသာၾကာေန႔ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ပါ… အျပင္ထြက္ျပီး ေစ်းဝယ္ဖို႔စိတ္ကူးထားေပမယ္႔ အျပင္မထြက္ျဖစ္ဘူး…

ေန႔လည္ ဆရာနဲ႔ ၁ နာရီ ဟိုခ်ီမင္းျပတိုက္ခ်ိန္းထားတာကိုေတာ႔သြားဖို႔လုပ္ရပါတယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ဟိုေရာက္ေတာ႔မွ ေသာၾကာေန႔မို႔ ျပတိုက္ပိတ္ပါတယ္တဲ႔။ အဲဒီေတာ႔မွ ေရာက္လက္စနဲ႔ ေရွ႔က Fine Art Museum ထဲဝင္ၾကည္႔ၾကပါတယ္… ေခတ္အဆက္ဆက္ က ဗီယက္နမ္ အႏုလက္ရာေတြတိုးတက္ေျပာင္းလဲလာပုံေတြပါ ….ေနာက္ဆုံးပန္းခ်ီျပခန္းကိုေရာက္ေတာ႔ ဆရာ႔အၾကိဳက္မို႔ သူ႔ကိုေစာင္႔ျပီး ပန္းခ်ီေတြလိုက္ၾကည္႔ရပါတယ္။ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအခ်ိန္ကိုယ္က ေတာ္ေတာ္ေဒါင္းေနျပီ…ဘာကိုမွမခံစားႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ ေခါင္းေတြမူးျပီး ျဖစ္ႏိုင္ရင္တေနရာရာမွာထိုးအိပ္လိုက္ခ်င္တာ…ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ၅နာရီထိုးေနျပီ ..ျပန္ဖို႔ ေလဆိပ္ကို ၆နာရီမွာဆင္းရမွာဆိုေတာ႔ အခ်ိန္က အရမ္းကို rush ျဖစ္ေနျပီး …. ေတာ္ေသးတယ္ ပစည္းေတြထည္႔ဖို႔ ကိုယ္က ညေနျပန္လာမွထည္႔မယ္ဆိုတာ ဗီယက္နမ္ သူငယ္ခ်င္းက မသြားခင္ထည္႔သြားလိုက္ေျပာလို႔္ၾကိဳထည္႔ထားမိလို႔ ႏို႔မို႔သြားခါနီးမွ ဝုန္းဒိုင္း က်ဲေနရမွာ …

ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ႔ ျမန္မာ PP holders ေတြရဲ႕ထုံးစံအတိုင္း check-in လုပ္တာကစျပီးအရစ္ခံရပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔အတူလာတဲ႔အမ စာအုပ္မွာ ထိုင္းျပန္ဝင္ဖို႔ ထိုင္းဗီဇာမပါတာေၾကာင္႔ ပါ။ ကိုယ္တို႔က Air Asia ဝယ္ထားတာဆိုေတာ႔ သူကဘယ္ကလာလာထိုင္းေရာက္ရင္ အျပင္ထြက္ျပီး check-in ျပန္လုပ္ရတာကိုး။ ဒါကို ဟိုအမကမသိေတာ႔ visa မွာ single entry ပဲယူလာေတာ႔ အသြားတေခါက္နဲ႔တင္ Used ထုျပီးသားမို႔ျပန္သုံးလို႔မရေတာ႔ပါဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုေတာ႔ ဟႏိြဳင္းျပန္ဝင္ျပီး visa ယူရမွာတဲ႔။ ကိုယ္တို႔ျပန္မယ္႔ေန႔က ေသာၾကာဆိုေတာ႔ စေန၊ တနဂၤေႏြ ၂ရက္ေစာင္႔ရမွာနဲ႔၊ visa fees နဲ႔ဆိုေတာ႔မထူးဘူးဆိုျပီး TG လက္မွတ္ပဲဝယ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ သက္သာခ်င္ပါတယ္ဆိုကာမွ…. သူ႔ခမ်ာ ၄၂၀ အပိုထြက္သြားေသးတာ။ ကိုယ္ကေတာ႔ အဆင္ေျပသူမို႔ Air Asia နဲ႔ပဲဆက္စခန္းသြားရပါတယ္။ budget flight ေတြ ထုံးစံအတိုင္း… ဟႏိြဳင္းမွာ ၁နာရီခြဲေလာက္ flight delay ….ထိုင္းေရာက္ေတာ႔ luggage ေရြး အျပင္ျပန္ထြက္၊ မနက္ေကာင္တာမဖြင္႔ခင္ထိကိုယ္႔မွာတေယာက္ထဲေယာင္လည္လည္ေပါ႔ေလ။

တကယ္ေတာ႔ ဗီယက္နမ္ ကို တပါတ္သြားရတာ ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္။ ေန႔ဘက္ဆိုလည္း မနက္ ၈ နာရီက စလိုက္တာ ညေန ၉-၁၀ နာရီမွဟိုတယ္ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ တေန႔ကို၃နာရီ ၄နာရီေလာက္ပဲအိပ္ရပါတယ္။ အျပင္ဘက္မွာက အရမ္းပူလြန္း အထဲေရာက္ေတာ႔ အဲယားကြန္းနဲ႔ ဆိုေတာ႔ အပူအေအးမမွ်ပဲ အပူေတြကန္တက္လာပါတယ္။ စားရတဲ႔ အစာေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း လည္ေခ်ာင္းေတြက နာ။ သြားေတြကနာနဲ႔ ကိုယ္႔မွာမထိတထိ မဝတဝပဲစားခဲ႔ရပါတယ္။

ပိုဆိုးတာက ျပန္ေရာက္ေတာ႔ လူကတုပ္ေကြး မိခ်င္သလိုျဖစ္ျပီး ဖ်ားတာပါပဲ.. ေခါင္းေတြမူး၊ ေသြးေပါင္ေတြက်နဲ႔ အိပ္ပဲအိပ္ေနခ်င္ေတာ႔တာ။ အိမ္ကလူေတြကလည္း အျပင္က ျပန္လာျပီးဖ်ားတာဆိုေတာ႔ H1N1 မ်ားလားဆိုျပီး အထိတ္တလန္႔နဲ႔ေပါ႔ေလ…… ဒါေပမယ္႔ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လုံး ကိုယ္႔အတြက္ ကံေကာင္း ေထာက္မ လြန္းတာက ဆရာသမားက လူဗန္မွာတုန္းကသူဘာခိုင္းထားခဲ႔မွန္း ဗီယက္နမ္မွာ ရွိေနတဲ႔ တေလွ်ာက္လုံး သတိမရတာပါပဲ။ ကိုယ္က အပ်င္းဆိုေတာ႔ ေပ်ာ္သာ ေနတာ… အမွန္အဲဒါက အေရးတၾကီးကိုယ္မလုပ္မျဖစ္…. လုပ္ရမွာ

စက္တင္ဘာ

ျမန္ျမန္ျပန္ပါ
စက္တင္ဘာရယ္.......
အျငိဳးေတြေရာ
မိုးေတြေရာ
အကုန္ျပန္ယူသြားပါ...။

ဆႏၵ

ေနကို အျပင္းေမာင္း

ေန႔နဲ႔ညေတြကိုေျပာင္းခ်င္တယ္

တရြက္ခ်င္းဆုတ္ရတဲ႔

ျပကၡဒိန္ကို မသုံးခ်င္ဘူး

လအလိုက္…

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္

တႏွစ္လုံးအတြက္

ဆုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္ျပီ။

ေဆာင္းနဲ႔ေႏြရယ္

ေက်းဇူးျပဳျပီး

မလာပါနဲ႔ေတာ႔

အခု ဝသာန္ဟာ

လာမယ္႔ရာသီျဖစ္ေစ႔ခ်င္ျပီ။

ဗီယက္နမ္-၁

ၾသဂုတ္လထဲမွာ ကိစၥတစ္ခုရွိျပန္တာမို႔ ဗီယက္နမ္ကို တပါတ္ေလာက္သြားရပါမယ္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ဇာတာမွာပါရွိေလတဲ႔အတိုင္းခရီးတခုသြားခါနီးျပီဆို အထစ္အေငါ႔ ျဖစ္ေနက်မို႕ ဒီတေခါက္ခရီးထြက္ရာမွာလည္းထုံးစံအတိုင္း သြားရမလို မသြားရမလိုျဖစ္ေနတာ မသြားခင္ တေန႔အထိ မွန္းလို႔မရေသးပါဘူး…ေနာက္ေတာ႔လည္း ေနာက္ျဖစ္တာေနာက္မွ ၾကည္႔ရွင္းတာေပါ႔ သြားမယ္ကြာလို႔ ဇြတ္ခ်လိုက္ရပါေတာ႔တယ္။ ဘာမွန္းမေသခ်ာတာမို႔ ဘာမွမျပင္ဆင္ထားခဲ႔ေလေတာ႔ မနက္ ၆ နာရီ ေလဆိပ္သြားရမွာ ည ၉ နာရီ စိန္ေဂဟာ စူပါမတ္ပိတ္ခ်ိန္အထိေစ်းဝယ္မျပီးပါဘူး.. အိမ္ေရာက္ေတာ႔မွ ကမန္းကတန္း အဝတ္ေတြေကာက္ထည္႔ ယူစရာေတြမေမ႔ေအာင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္စစ္ျပီး ၁၅ရက္ေန႔ မနက္ေလဆိပ္ဆင္းလာခဲ႔ေတာ႔တယ္…

ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ႔ ခန္းမထဲအဝင္လိုက္ ပို႔တဲ႔အမ ကို အေပါက္မွာ တာဝန္က်တဲ႔သူက မဝင္ရဘူး ဘာညာေျပာပါတယ္။ ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ေျပာမွန္းသိေပမယ္႔ ကိုယ္လည္းမေပးကိုမေပးခ်င္တာနဲ႔ ပါလာတဲ႔စာေတြ ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ျပီး သူတို႔ျမင္ေစခ်င္တဲ႔ documentတခ်ိဳ႕ကို အလိမၼာ နဲ႔ျပရတယ္။ အက်ိဳးရွိပါတယ္။ ျမင္သြားဟန္တူျပီး သြားပါ သြားပါလို႔ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ check-in ဝင္ေတာ႔ ေကာင္တာနားက ေလေၾကာင္းလိုင္း တာဝန္က် ေနတဲ႔တေယာက္က ကိုယ္တို႔ အထုပ္ေတြ ေပၚတင္ေပးျပီး ျပန္ထြက္မယ္အလုပ္ လက္ဘက္ရည္ဖိုးေလးတဲ႔။ ကိုယ္နဲ႕ အတူသြားမယ္႔ အမ အမ်ိဳးသားက ေလဆိပ္မွာပဲတာဝန္က်တာမို႔ သူက ေနာက္ေတြ႔တာေပါ႔ ေျပာျပီိးထြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ အံ႔ၾသသြားတယ္။ သူလုပ္ရမယ္႔အလုပ္မို႔ လုပ္ေပးတာအတြက္ လဘက္ရည္ဖိုးေတာင္းတာကိုေလ။အေပၚေရာက္ေတာ႔ immigration counter မွာ ကိုယ္႔အတြက္ MOFAက ထုတ္ေပးတဲ႔စာမပါလို႔ဆိုျပီး နည္းနည္း အက်ပ္ခံရေသာ္လည္း ျပန္ေျဖရာမွာ မွင္ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင္႔ ေနာက္တခါဆို ယူခဲ႔ပါလို႔ဆိုျပီး လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ (တကယ္ေတာ႔ ဘာစာေတာင္းမွန္းလဲမသိ..)

အားလုံးရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင္႔ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ “ဆာဝါဒီခ” လို႔ တြင္တြင္ႏွဳတ္ဆက္္တဲ႔ ထိုင္းမေလးေတြ ရဲ႕ Air Asia ေပၚေရာက္ခဲ႔ပါေတာ႔တယ္…သူတို႔ခမ်ာလည္း ေလယာဥ္ခ်ိန္ ၁နာရီခြဲအတြင္း ကိုယ္တို႕ကိုေနရာခ်ေပးရ..စားစရာေတြေရာင္းရ..souvenirေတြေရာင္းရနဲ႔ မအားရရွာ ပါဘူး.ဒီလိုနဲ႔ ခမ္းနားလွတဲ႔ SUVARNABHUMI ေလဆိပ္ ကို၁၁နာရီေလာက္ေရာက္ပါတယ္။ immigration ဝင္ အိတ္ေတြျပန္ထုတ္ နဲ႔ ၁၁ နာရီေလာက္ မွ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ပါေတာ႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အတူသြားတဲ႔ အမ နဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာေျပာလိုက္၊ ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္လုပ္လိုက္နဲ႔ ေနာက္ စီးရမယ္႔ေလယာဥ္ကို ပ်င္းေလာက္ေအာင္ေစာင္႔ရ ပါေတာ႔တယ္..သို႔ပါေသာ္လည္း တေန႔လုံးပ်င္းရိစြာနဲ႔ ကိုယ္တို႔ေစာင္႔ေနရမွန္းကို မသိရွာတဲ႔ ေလယာဥ္က delayed ပါတဲ႔။ ဆက္ေစာင္႔ ပါေလဦး ေပါ႔ေလ…

ဟႏိြဳင္းမွာလာၾကိဳေနမယ္႔သူငယ္ခ်င္းကိုထိုင္းေရာက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္းေမးလ္ပို႔ထားေတာ႔ မလာျဖစ္ဘူးထင္ျပီး သူျပန္သြားမွာကို သိပ္ေတာ႔စိတ္မပူေပမယ္႔ သူေစာင္႔ေနရတာၾကာတဲ႔ အတြက ္အားနာ ပါတယ္။ မလာခင္ကလည္း ေမးလ္ေတြပို႔ျပီး ထပ္ခါထပ္ခါ ႏွိပ္စက္ျပီးသားေလ။ ဟႏိြဳင္းေရာက္ေတာ႔ အိတ္ေရြးဖို႕ေစာင္႔ေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းကို ကိုယ္တို႕ပါလာမွန္းသိေအာင္ ကိုယ္ေယာင္သြားျပထားမယ္ဆိုျပီး ထြက္လာေတာ႔ ကိုယ္တို႕ကို လာၾကိဳေနတဲ႔သူငယ္ခ်င္းကို ဆရာသမားနဲ႔ အတူေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ သူခိုင္းထားတဲ႔ အလုပ္ေတြမျပီးေသးတာေၾကာင္႔ မေတြ႔ခ်င္ပါဘူး ဆိုတာကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတြ႔လိုက္ရေတာ႔ စိတ္လည္းညစ္ ကိုယ္႔ဘာသာ ရီလည္းရီခ်င္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ကိုယ္တို႔ အျပင္ေရာက္ေတာ႔ taxi ငွားျပီး တည္းရမယ္႔ ဟိုတယ္ေတြဆီ ထြက္ခဲ႔ပါတယ္။ ဟႏိြဳင္းကို ကၽြမ္းလွတဲ႔ဆရာသမားက ေနာက္ေန႔ တနဂၤေႏြမွာ ျမိဳ႕ထဲတပတ္ ေလွ်ာက္ျပမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျပီး ညေန သူ႕ကိုကိုယ္တို႔ျပင္လာတဲ႔ စာေတြျပရမယ္တဲ႔။ အဲဒါမွ ဒုက©။ ကိုယ္႔စာေတြက လက္စမသတ္ရေသးဘူး။ အတူလာတဲ႔ အမနဲ႔ ဟႏိြဳင္းက သူငယ္ခ်င္းက စ စခ်င္းေန႔ …ေတာ္ေသးတယ္..ကိုယ္႔အလွည္႕ က ဒုတိယေန႔မွ။ ကိုယ္တို႕တည္းရမယ္႔ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ႔ ခ်ေပးျပီး ေနာက္ေန႔မနက္ ၁၀ နာရီေတြ႔ၾကမယ္လို႔ ခ်ိန္းသြားပါတယ္။ ပိုက္ဆံက မလဲရေသးေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ကိုယ္တို႔ ကို ပိုက္ဆံနည္းနည္းေလာက္ေခ်းထားခဲ႔ပါဆိုုျပီး ဗီယက္နမ္ ပိုက္ဆံ ၂၀၀၀၀၀ ေခ်းထားလိုက္ပါတယ္။

အထုပ္ေတြခ်၊ ျပီးေတာ႔ ေအာက္ခဏျပန္ဆင္းေတာ႔ ကိုယ္တို႔ MSc တက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔ပါတယ္။ သူက ရုရွကလာမယ္႔ဧည္႕သည္ေတြကို သြားၾကိဳရမွာတဲ႔။ ကိုယ္္တို႔ကို ဘယ္သြားမလဲေမးလို႔ ကိုယ္က ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္တယ္ ေျပာေတာ႔ ဟိုတယ္နားကအျပင္ဆိုင္မွာ လိုက္ဝယ္ေပး ပါတယ္။ ေနာက္ ၂ေယာက္သား ညလည္စာဟိုတယ္ေရွ႔က ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဝယ္ေသာက္ (တပြဲ ၂၀၀၀၀ပါ) ၊ ျပီးေတာ႔တညလုံးနီးပါး အသည္းအသန္ စာေတြျပန္ျပင္၊ လိုတာေတြထပ္ျဖည္႔ လုပ္ရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ ၉နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ႔ အခန္းထဲက ဖုန္းလာပါတယ္။ ဆရာသမားပါ။ သူသိပ္ေနမေကာင္းတာေၾကာင္႕ ခ်ိန္းထားတဲ႔ ၁၀ နာရီအစား ၁၂ နာရီ ျပန္ေရႊ႔လိုက္ပါတယ္။ သူက ရရဲ႕လားတဲ႔။ ဘယ္႔ႏွယ္ေမးပါလိမ္႔။ ဒီကလူေတြက ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ညေနထိေရႊ႕ေစခ်င္ေနတာကိုမသိရွာဘူး။ ရပါတယ္ ရပါတယ္ တြင္တြင္ေျပာျပီး ဆက္လက္ ျပင္ဆင္ ္ျဖည္႔စြက္ၾကေလသတည္းေပါ႔ေလ….
၂ ေယာက္သား ၁၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ ဟိုတယ္က ထြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ လမ္းမွာဟိုေမး ဒီေမးနဲ႔ ၁၂ နာရီေလာက္ သူတည္းတဲ႔ ဟိုတယ္ကိုေရာက္ပါတယ္။ ဆရာနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ ေနာက္ ဆရာမ ၂ ေယာက္ပါေရာက္ေနျပီ၊ သူတို႔လည္းလိုက္လိမ္႔မယ္၊ အတူတူသြားၾကမယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ၅ ေယာက္သား ေပါင္းျပီး ျမိဳ႕ထဲထြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဆရာသမား က ပန္းခ်ီ gallery ေတြတခုျပီးတခုုဝင္ၾကည္႔၊ ေနာက္ဆုံးဝင္တဲ႔ ဆိုင္မွာ အၾကိဳက္ေတြေတြ႔ၾကျပီးေတာ႔ ဆရာမ တေယာက္က ၂၀၀၀$ တန္ တကား (သူ႔ဘဝမွာ ဒီတခါ ဝယ္တဲ႔ကားက ေစ်းအၾကီးဆုံးလို႔ဆိုပါတယ္) ဆရာက ၃၂၀၀$ တန္တကားဝယ္ၾကပါတယ္။ ပန္းခ်ီကားေတြ ေစ်းေကာင္းလြန္းေတာ႕ ကိုယ္တို႔ေတာင္ လိုင္းေျပာင္းဖို႔စဥ္းစားမိၾကေသးတယ္......

ေနာက္ေတာ႔ ကန္ၾကီးေဘးနားမွာရွိတဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ကိုဝင္ျပီး ေန႔လည္စာစားၾကပါတယ္။ အင္း….ေန႔လည္စာ စစားၾကေတာ႔ ဆရာသမားက နင္တို႔ပိုက္ဆံရွိလားတဲ႔၊ ရွိပါတယ္..မေန႔ကေခ်းထားတာ ၂၀၀၀၀၀ ရွိတယ္လို႔. ခပ္တည္တည္ေပါ႔။ မွာျပီးစားလိုက္ေသာက္လိုက္ၾကတာ ပုိက္ဆံရွင္းမယ္ဆိုေတာ႔ ၂ ေယာက္ေပါင္း ေဒါင္ ၃ သိန္းက်ပါတယ္တဲ႔….ကိုယ္တို႔မွာ လက္က်န္ရွိတာက ၁ သိန္းခြဲ… ႏွစ္ေယာက္သား ဟိုေပါင္း ဒီေပါင္း ဟိုၾကည္႔ ဒီၾကည္႔နဲ႔ စပ္ျဖီးျဖီးလုပ္ေနေတာ႔ ဆရာသမားက သူရွင္းေပးပါမယ္တဲ႔ ….

အားနာေသာ္လည္းပဲ …. ေက်းွဇူးတင္စြာနဲ႔ေပါ႔

(ဆက္ပါဦးမည္)

ၾကိဳး

ျဖတ္ဖို႔ခက္ခဲ

ခိုင္ျမဲလြန္းတယ္

တရစ္ျပီးတရစ္

ထပ္ထပ္

ရစ္တြယ္...........

နာမည္.......

ေနာက္တပါတ္မွာ ေရႊျပည္ ျမန္မာကိုျပန္ရေတာ႔မယ္။
ဒီတပါတ္ပဲ လုပ္စရာေတြအျပီးလုပ္ရမွာမို႔ အလုပ္ေတာ္ေတာ္ရွဳပ္ပါတယ္...
ဘေလာ႕လဲမေရးျဖစ္တာၾကာျပီ...စိတ္ကရွိေပမယ္႔ လူက မအားရပါဘူး။
ပို႕စ္ အသစ္မတင္ႏိုင္ေပမယ္႔.....
နာမည္ကို မျပန္ခင္ေျပာင္းေသးတယ္။
အထပ္ထပ္ အသည္းအသန္ စဥ္းစားျပီး အဆင္ေျပမယ္လို႔ထင္မိတဲ႔
“ေငြႏွင္းစက္” ျဖစ္ရျပန္ပါျပီ..................

ရျပီဗ်ိဳးးးးးးးးးးးး

ေဝးးးးးးးးးးးးးးးး
ျပန္ရျပီဗ်ိဳ႕
ေပ်ာ္တယ္
ေက်းဇူးးးး

:(

I feel really sorry for could not being writing the new posts in Myanmar font...........
how can I solve it???

Please help me....

I did something wrong!!!

I saw someone left a comment to Ma Khin Oo May on her blog to use the correct spelling.........
And I tried to follow his/her suggestion....:P

Unfortunately,,,,,,, after running this ........

Myanmar Fonts in some blogs show strange words that cannot be read in my computer....
AND
Also I cannot write my blog with Myanmar Font....:(

I really appreciate Ma KOM what she wrote on her next blog after getting that comment,
while I want to punish myself.

Now..............I don't know how to repair it..............

I hope you will understand the problem that I am facing....
So, if someone knows how to fix it.................
PLEASE help me.....
Thanking in advance!

Unplayed Piano

The "unplayed piano" in Paris Place de la Republica...............
14.6.2009

ေမာ္ဒန္ပုံျပင္

ေမာ္ဒန္ပုံျပင္

ဆရာဝန္က အယ္ဒီတာ
စာေရးဆရာကေစ်းေရာင္း
ကဗ်ာဆရာတကုပ္ကုပ္ရယ္ႏွင္႔
စာအုပ္ခ်ဳပ္ကာ
ဝမ္းစာေလြးပါလို႔
စာေရးစာခ်ီေတြက ပြဲစားလုပ္တဲ႔ျပင္
က်ဴရွင္ဆရာေတြက ကဗ်ာစပ္
ျဖတ္၊ ညွပ္၊ ကပ္ တတ္ရင္ ပန္းခ်ီျဖစ္
ပန္းခ်ီဆရာက သီခ်င္းဆို
အဆိုေတာ္ေတြက ေၾကျငာရိုက္
ဇာတ္လိုက္မင္းသမီးေတြက
ဝတၱဳေရး.....
ဝတၱဳေရးသူေတြက ဒါရုိက္တာလုပ္
အားလုံးက သရုပ္ေဆာင္ခ်ည္းျဖစ္ေနေတာ႔
စိတ္ညစ္စရာ ရုပ္ေကာင္အေမာေတြနဲ႔
သေဘာအဖုံဖုံ မညီမွ်ပါတဲ႔
ဤေလာက ဘုံဘဝ
ၾကဳံရပါေၾကာင္း .....။ ။

(ေျမလတ္ေမာင္ျမင့္သူ)

(ေျမလတ္ေမာင္ျမင္႔သူ)

လြမ္းမေျပ

လြမ္းမေျပ၊ မန္းေျမတမိေတာ႔
ကမ္းေျခမွာ စမ္းေရက်သႏွင္႔
ဖ်န္းေလက တသုန္သုန္ ။ ။
တဲတဖက္
ဆြဲဖ်က္ကာ အလွ်င္လိုေရာ႔ထင္႔
ကရင္အို ယာျပင္ၾကီးမွာ
မီးထည္႔လို႔လွဳံ။ ။
မပူေပါင္
ေနာက္ဆီကခ်မ္းေရာ႔ထင္႔
အျဖဴေစာင္ ေခါက္ထည္ၾကမ္းကိုလ
လႊမ္းတဲ႔လို႔ လႊားကာျခဳံ
ပါးမွာငုံပါတဲ႔ ႏုေရႊကြမ္း။ ။
ေဆးအိတ္ကိုလွ်ိဳ
ေဆးလိပ္တိုနားမွာထိုးပါလို႔
ေတာင္ရုိးမွာ ဘာသာေပ်ာ္ၾက
အမိုးေခၚ ဖိုးေစာ္ကဲတို႔မွာ
ကြင္းအငူ ႏွင္းျမဴမစဲခင္က
တဲဖ်က္တဲ႔လမ္း...................
(အမည္မသိေရွးစာဆို)

ကလီေရွးေမာင္ဝဏၰ(၁၅)
ဖတ္စရာဂ်ာနယ္
အမွတ္(၃၃)

South Africa 3

ေနာက္ေန႔မနက္လည္း ထုံးစံအတိုင္းပါပဲ........
၇ နာရီ ၁၀ မိနစ္ အလိုမွာ ကိုရစ္ခ်က္ေရာက္ပါတယ္။
ဒီေန႔ေတာ႔ တံခါးဖြင္႔လို႔ရတယ္။ PC က ဘက္ထရီေဒါင္းေနျပီ... အေဆာင္က ပလပ္ေပါက္ေတြက 3 pin triangle ေတြဆိုေတာ႔ ဘယ္ေနရာမွာမွ charging လုပ္လို႔မရပါဘူး....ဒါနဲ႔ ဟိုတယ္ကို သယ္လာရပါတယ္...
ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ႔ Lab က တေယာက္အခန္းကိုတံခါးသြားေခါက္ပါတယ္..သူက အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ထလာတယ္...အားနာလိုက္တာ ဒါေပမယ္႔ မတတ္ႏိုင္ဘူး....အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပျပီး သူ႔အခန္းမွာ အားသြင္းထားခဲ႔ရတယ္.. သူကေတာ႔ ငါျပန္ႏွပ္လိုက္ဦးမယ္...မနက္ပိုင္းလစ္တယ္တဲ႔
ကိုယ္တို႔ေတာ႔ မနက္စာစား..Conference Room ထဲဝင္ မွတ္လိုက္ ေငးလိုက္ေပါ႔ေလ...
အခ်ိန္တန္ေတာ႔ tea break

ျပီးေတာ႔ Lunch ေပါ႔...
အဲဒီေန႔ Program က မိုးခ်ဳပ္ပါတယ္....ျပီးေတာ႔ cocktail party နဲ႔ informal barbecue

cocktail party ...

ထုံးစံအတိုင္းပဲ ၁၀း၃၀-၁၁ မွ ျပန္ရပါတယ္ ..ဆရာသမား၊ lab က တေယာက္ နဲ႔ Uk က Rosane (သူက ခင္ဖို႔ေကာင္းတယ္) တို႔က အားေပးပါတယ္။ "Sleep well, Don't worry...You have to convince them.." တဲ႔ မနက္ ကိုယ္႔ presentation ေလ ..
PC ေလးျပန္ယူလာျပီး ဟိုေယာင္ဒီေယာင္...အၾကာၾကီးလည္းမေနႏိုင္္ပါဘူး..၁၂ နာရီေလာက္အိပ္။ မနက္ေတာ႔ ၅း၃၀ ထ ျပင္ဆင္ျပီး အျပီးသတ္ေလ႔က်င္႔ရပါတယ္...
မနက္ပိုင္း session မနက္ ၉း၀၀ နာရီမွာ...စင္ေပၚေရာက္ေတာ႔လည္းရဲသြားတာပါပဲ...
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ Danniel (UK) ဆီကေမးခြန္း တစ္ခုပဲေမးခံထိပါတယ္။ ေျဖႏိုင္တယ္...
on the Elephant ...ေပါ႔ေလ

ဆရာသမားပါ (ရွပ္ အဝါနဲ႔) အမွန္မွာ သူက အဲဒီ႔အခ်ိန္ အျခား တစ္ခုမွာ Chairperson ။ အဲဒါကို သူမ်ား လူစားထိုးျပီးလာအားေပးရွာတယ္..Thanks Prof.!
Rosane (UK) & Annemie (from the lab) သူတို႔ေက်နပ္တယ္တဲ႔။ အား.....ေတာ္ေသးတယ္...ႏို႔မို႔ ရွက္စရာ... ကိုယ္႔အလွည္႔ျပီးျပီဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေပါ႔သြားပါတယ္...ေန႔လည္က်ေတာ႔ Russia ကတေယာက္နဲ႔ အျပင္ထြက္ပါတယ္...
ကားေတြက ဘယ္ကပ္ေမာင္းေတြ မို႔ မ်က္စိထဲမွာေျပာင္းျပန္ၾကီး

African Leather

သူတို႔ဆီမွာ ဘတ္စ္ကားမရွိပါဘူး...ျပီးေတာ႔လမ္းေတြက ကုန္းအဆင္းအတက္ေတြပါ.....ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ပဲ
လမ္းမွာေတြ႔ရင္ လူေတြက လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတာပဲေတြ႔တယ္။ ဒါေတြေၾကာင္႔မ်ား အမဲမ ေတြ လွေနတာလားလို႔ ဆက္စပ္ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ႔မ်ိဳးကိုေျပာျပမိတယ္...သူကလည္းျဖစ္နိုင္ေခ်ရွိတယ္လို႔ေျပာပါတယ္...


African Silk

ဲ႔ ျမင္းက်ားအေရခြံ တဲ႔ဲ႔ မိေက်ာင္းဥတဲ႔
အျပင္က ျပန္လာမွJeannie (Program organizer) ကိုအတင္းလိုက္ရွာျပီး registration fee ေပးရပါတယ္။ ေရာက္တဲ႔ေန႔ကေပးတာ သူက အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနလို႔ေနာက္မွေပးေျပာပါတယ္...အခုေတာ႔ သူက နင္ေျပာလို႔တဲ႔ ငါ႔စာရင္းထဲမွာကေပးျပီးသားလို႔မွတ္ထားတာဆိုပဲ... ။ သူကသာေပးျပီးျပီလို႔မွတ္ထားတာ...ကိုယ္ကေတာ႔ အစားတခါစားတိုင္း ငါပိုက္ဆံလည္းမေပးရေသးပဲစားေနတာဆိုျပီး ကိုယ္႔ဘာသာမလုံျဖစ္ေနတာ သူမွမသိတာ။

ညက်ေတာ႔ Gala Dinner
ကိုယ္တို႔ဝိုင္း ေထာင္႔မွာ performance လုပ္ေနတဲ႔ Choir အဖြဲ႔ရွိပါတယ္။ ကေလးေတြပါ...
နားေထာင္လို႔ေကာင္းပါတယ္..ဘာေတြဆိုမွန္းေတာ႔နားမလည္ဘူးေပါ႔ေလ...
(အေမွာင္ထဲမွာ မဲမဲေတြျဖစ္ေနတာေတာင္းပန္ပါတယ္ ..သူတို႔က အက်ၤီအျဖဴဝတ္ထားတာဆိုေတာ႔ ေသခ်ာၾကည္႔ပါ...ျမင္မွာပါ)

Jazz Band .သူလည္းေကာင္းတာပါပဲ။
ည အေဆာင္ျပန္ၾကျပီးေတာ႔ ကိုရစ္ခ်က္ကို မနက္ျဖန္ ၈နာရီမွ လာၾကိဳဖို႔ေျပာလိုက္ၾကပါတယ္။ အားလုံးကေန႔တိုင္း အေစာၾကီးထရေတာ႔ ပင္ပန္းလွျပီ။
မနက္က်ေတာ႔ Russia ကတေယာက္က Johannesburg ကို ကားနဲ႔ျပန္မွာ။ ဆိုေတာ႔ သူက အေစာၾကီးထြက္ပါတယ္...Stellenbosh Uni ကလူေတြကေတာ႔ ၁၀း၃၀ ေလယာဥ္ဆိုေတာ႔ မနက္စာစားရင္းတခါထဲ အထုပ္ဆြဲထြက္ၾကတယ္။ ကိုယ္ကေတာ႔ ညေနမွပါ။ ဝီရိယေကာင္းသူပီပီ အထုပ္ ျပန္မသိမ္းရေသးဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ရစ္ခ်က္ကို ေျပာရတယ္။ ငါ မနက္စာစားျပီးရင္ ဒီမွာပဲျပန္နားခ်င္တယ္။ေန႔လည္မွ လာၾကိဳေပးပါဆိုေတာ႔ ရတယ္တဲ႔ ...ျပန္လာျပီးတေအာင္႔အိပ္။ ျပင္ဆင္ျပီးေစာင္႔ေနတယ္။ ေန႔လည္ ၂နာရီထိုးေတာ႔ ကားလာျပန္ၾကိဳပါတယ္။
Casa do Sol က Prof. Kerry, Rosane တို႔ကိုဝင္ၾကိဳျပီး ေလဆိပ္ဆင္းခဲ႔ၾကပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔က (Nelspruit- Johannesberg )flight အတူတူပါ။ အျပန္ေတာ႔ Richard နဲ႔အတူ Susie ပါလိုက္ပို႔တယ္။
Johannesberg ကလာတဲ႔ေလယာဥ္ ေနာက္က်ေနတာနဲ႔ flight delay ျဖစ္ပါတယ္။

Nelspruit ေလဆိပ္
Johannesburg ေရာက္ေတာ႔ ေနာက္ဖလိုက္ေျပာင္းဖို႔ အျမန္ေျပးရပါတယ္။ check-in ကျပန္ဝင္ရဦးမွာ ...အျပန္ Johannesberg က Paris ျပန္တဲ႔ ေလယာဥ္မွာ Russia ကတေယာက္ေရာ ပါပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခုံခ်င္းေတာ႔ ကပ္ရပ္မရဘူး။
ပါရီကမွ ရထားျပန္ေျပာင္းျပီး ...Brussels ..ေရာက္ေတာ႔ ေအာက္ဆင္းျပီးလက္မွတ္ဝယ္မလို႔ လုပ္ေနတုန္း ဟိုဘက္ပလက္ေဖာင္းလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ Leuven တဲ႔ ရထားကလည္းဝင္လာေနျပီ။ ေနာက္တစီးမေစာင္႔ခ်င္ေတာ႔တာနဲ႔ ဒီရထားပဲတက္စီးျပီး ရထားေပၚေရာက္မွ လက္မွတ္စစ္ဆီက လက္မွတ္ဝယ္ရပါတယ္။ ၁၀နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။။။။
ပင္ပန္းလိုက္တာ.......... ျပန္ေရာက္ေတာ႔ အိပ္လို႔ ကိုမဝႏိုင္ဘူး.....
(အဲဒီတုန္းက Air France နဲ႔ပဲ အသြားအျပန္။ တကယ္ပါ...Air France အဲလိုပ်က္က်တယ္ၾကားေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္..)



ကိုယ္တို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ေတြ


ျမင္တာေတြ႔တာ ေလွ်ာက္ရုိက္လာတာ


ကိုယ္တည္းခဲ႔တဲ႔အေဆာင္ “Ann d' Vilet" တဲ႔

နာမည္ (NAME)

နာမည္ေျပာင္းလိုက္ျပန္ျပီ....
ဘေလာ႔စလုပ္ေတာ႔ အရင္ကသုံးဖူးတဲ႔နာမည္ “ေငြႏွင္းညီ” ပဲထားတာ...
ေနာက္ေတာ႔ သိပ္မၾကိဳက္ဘူး...နာမည္ တခုခုေပးဦးမွဆိုျပီး...
စဥ္းစားလိုက္တာ..
ကိုယ္႔အေၾကာင္းေတြကိုယ္ေရးမွာဆိုေတာ႔
“ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေဖာ္...မသူေတာ္” ဆိုတဲ႔စကားပုံေလးအမွတ္ရတယ္
ျပီးေတာ႔ မသူေတာ္ (၇)ပါး ရွိတယ္လို႔ဆိုထားျပန္ေတာ႔
“ေငြႏွင္းညီ သို႔မဟုတ္ ၈ ေယာက္ေျမာက္ မသူေတာ္” လို႔ေပးျဖစ္ပါတယ္......
ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္႔ဘာသာ ဘဝင္သိပ္မက်ပါဘူး
မသူေတာ္ဆိုေတာ႔ လူေတြက ဘယ္လိုမ်ားထင္သြားမလဲဆိုျပီး
ေနာက္ျပီး ဘေလာ႔တခုက ကြန္မန္႔ထဲမွာ “မသူေတာ္”ဆိုျပီးဝင္မန္႔ထားတာေတြ႔လိုက္ေတာ႔
ေအာ္ “မသူေတာ္”ဆိုတာရွိျပီးသားဆိုျပီး ျပန္ျဖဳတ္ပါတယ္.....

ဒီေန႔မနက္ ေရာဂါထပ္တက္ပါတယ္.......နာမည္လွလွေပးခ်င္တဲ႔ေရာဂါပါ...
အဲဒါနဲ႔ အသည္းအသန္ စဥ္းစား.....
ေဆာင္းဦးလိွဳင္သီခ်င္းေခါင္းထဲေရာက္လာပါတယ္...
“....ဆင္စြယ္နန္းအိမ္....က်ဴထရံကာဓနိမိုးအိမ္...” ဆိုတဲ႔သီခ်င္းပါ..အဲဒါနဲ႔
“ေငြႏွင္းညီ ရဲ႕အိမ္”.... မၾကိဳက္ပါဘူး

ထပ္စဥ္းစား..စဥ္းစား....“စိတ္ျပတင္း”
ေကာင္းတယ္....စိတ္ထဲရွိတာေတြေရးမွာဆိုေတာ႔ေလ...
“ေငြႏွင္းညီ ရဲ႕ စိတ္ျပတင္း” ဆိုျပီးေပးပါတယ္....
ျပီးဘေလာ႔မွာ ျပန္ၾကည္႔ေတာ႔ စာလုံးေပါင္းကဟုတ္ရဲ႕လား...
“စိတ္ျပဴတင္း” မ်ားလား ...မေသခ်ာ...ဇေဝဇဝါပါ....
“ေငြႏွင္းညီ ရဲ႕ စိတ္ျပဴတင္း” ဆိုေပးၾကည္႔လိုက္တယ္
(စိတ္ျပဴတင္း...ဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ဘာသာတမ်ိဳးၾကီးပဲ)
ဆိတ္ ေကာင္လုံးၾကီး မ်က္စိထဲဝင္ဝင္လာတယ္....ဒါနဲ႔
“ေငြႏွင္းညီ ရဲ႕ စိတ္ျပဴတင္းေပါက္” ဆိုျပီးလုပ္လိုက္ပါေသးတယ္
ပိုမ်ားဆိုးသြားသလားထင္ပါတယ္.... မၾကိဳက္ေသးပါ

အသည္းအသန္...ထပ္..စဥ္းစားပါတယ္......
ေနာက္ေတာ႔ “စံေပ်ာ္ရာ” ဆိုတာေလးေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္...
ဆိုေတာ႔ကာ “ေငြႏွင္းညီ ရဲ႕ စံေပ်ာ္ရာ”
မဆိုးဘူး...ေကာင္းတယ္...ၾကိဳက္တယ္

သို႔မို႔ေၾကာင္႔ အခုေတာ႔ “ေငြႏွင္းညီ ရဲ႕ စံေပ်ာ္ရာ” ျဖစ္လာပါတယ္....

အမွန္ေတာ႔ ေငြႏွင္းညီ ဆိုတာကိုက ဘေလာ႔နာမည္ပါ
ကိုယ္က ကို ကြန္႔ခ်င္ေနတာ...

ေရာမျမိဳ႕ၾကီးအေၾကြးမေရာင္းပါ...

ေရာမကိုေရာက္ခဲ႔တယ္.....
ေလွ်ာက္လည္ရတဲ႔ေနရာေတြကိုမေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး.....ရင္ခံျပီးျပန္လာရတယ္
ပုဂံတ႔ို၊ မႏၱေလးနန္းတြင္းတို႔၊ ကေမၼာဇသာဒီ တို႔ကိုသတိရလို႔..........


ေရွးတုန္းက ဒီလိုေရးၾကမွတ္ၾကတယ္

ကမၻာ႔စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႔ (FAO) ရုံးခ်ဳပ္


Tivoli က Villa d'Este ေရပန္း ပန္းျခံ။ ေရပန္းေပါင္းရာခ်ီျပီးရွိတယ္ေျပာတယ္...

ေရေတာ႔မၾကည္႔ခဲ႔ဘူး...ဟုတ္မွာပါ.. ဘယ္ဘက္ကပုံမွာတင္ ၉၉ ခု မက ရွိေလာက္တယ္ ..

Republicca ရင္ျပင္


ံ



Colosseum နဲ႔ ေရွးျမိဳ႕ေဟာင္းအပ်က္အစီးေတြ



Spanish steps မွာေတာ႔ၾကိတ္ၾကိတ္တိုး................သူေလးကေတာ႔တေယာက္ထဲ ဒါေပမယ္႔ ခပ္တည္တည္ပါပဲ


ဗာတီကန္စီတီး (Vatican City)



ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးေတြရဲ႕စီးေတာ္ယာဥ္ (ခုေတာ႔တိုယိုတာလင္ခရုဆာစီးပါတယ္တဲ႔)



မိုက္ကယ္အိန္ဂ်လိုရဲ႔လက္ရာေတြ (3D ေတြပါ..သူ႔အႏုပညာကိုအရမ္းေလးစားသြားတယ္)


ဧဝကစခဲ႔တာဆိုပဲ (ကိုယ္က အာဒမ္ကစတာမွတ္ေနတာ....အင္းဟိုးကတည္းက မိန္းကေလးကစလာတာပဲ...)

အျပန္ေတာ႔ French Alps ေရခဲဖုံးေတာင္တန္းေတြေပၚကျဖတ္ျပန္ခဲ႔တယ္

Air france ေလယာဥ္ အတၱလန္တိတ္သမုဒၵရာထဲ ပ်က္က်တဲ႔သတင္းၾကားထားေတာ႔
ပင္လယ္ၾကီးေပၚကေလယာဥ္ျဖတ္ေနတုန္းလန္႔ေနတာ ေအာက္မွာသေဘာၤေတြသြားေနတာေတြ႔ရတယ္

ခုအခ်ိန္ေလယာဥ္ပ်က္က်လို႔ကေတာ႔ ....
ေအာက္ေရာက္ရင္ငါေရကူးႏိုင္ပါ႔ဦးမလားေတြးမိေသးတယ္
ဘာပဲေျပာေျပာေသရမွာကိုေတာ႔ လန္႔တတ္သားပဲဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သိလိုက္တယ္