ျမစ္လယ္မွာ ခ်စ္လွယ္တုန္းက

ျမစ္လယ္မွာ ခ်စ္လွယ္တုန္းက
ျမစ္ေရျပင္ ေလွလူးလို႔
ခ်စ္ဦးမယ္ႏွင့္ေမာင္
ပန္းခူးရေအာင္။
လမင္းကေလွာင္ ၊ ၾကယ္ေရာင္ကျပံဳး
ညဥ့္ဦးကဗ်ာတည္တဲ့
ငွက္ပလီ ခ်ံဳႏြယ္ရိပ္မွာ
တိတ္တိတ္ကြယ္ပုန္း။
ေလေအးကခုန္ျပန္
ၾကင္ဦးရင္မွာမွီလို႕
ဆိုေတးစီ ျမစ္တစ္ေၾကာမွာ
စိုးတဲ့အသံ။
လွပသည့္ ကာရန္ ၊ ပန္းမန္မွာနား
လဝန္းတိမ္မွာကြယ္ေတာ့
ျမစ္လယ္မႈန္၀ါး။
လဝန္းတိမ္မွာကြယ္
ျမစ္ယံလယ္ မႈန္တဝါးမွာ
ရွက္အားကႂကြယ္။
တက္ေရးဆန္းၾကယ္
ကမ္းစြယ္ရိပ္အေကြ႕
ၾကက္သီးတလိႈင္လိႈင္ပ
မယ့္သက္ပိုင္ခ်ိဳ ႏွလံုးရယ္
ျပံဳးတေထ့ေထ့။
ကမ္းဆီကို ၀ိုက္ေကြ႔လို႔
တေရြ႔ေရြ႔စိုက္လာ
ယက္ပန္းကဖြာ ။
ရြာဦးမွာ၊ သာေစတီျမတ္ျမင့္မား
ဗ်ာဒိတ္တလြင္လြင္မို႔
လည္ရွက္တင္ ပံုေတာ္သစ္ရေအာင္
ခ်စ္သက္ေသထား ။ ။
ၾကည္ေအး
(တာရာ ၊ အတြဲ ၁ ၊အမွတ္ ၅ ၊ ၁၉၄၇)
http://testmy2.wordpress.com/category/poem/